De hitte van de bijenwas heeft op mij een koesterende werking. Ik word er rustig van en het maakt mijn hoofd leeg. Ik ga zonder plan te werk, laat mijn intuïtie het werk doen en volg mijn hart. Kleuren mengen, patronen en vormen ontstaan. Een fijne uitlaatklep om emoties een plaats te geven en los te kunnen laten, of ze juist onder ogen te komen en te ondergaan. Vaak ontmoet ik (een deel van) mijzelf in mijn schilderingen. Fijne delen, maar soms ook angst, verdriet, of frustratie. Het creëert bewustwording en helpt mij het proces rond mijn visuele beperking te verwerken. De was laat mij (in)zien wat er wèl kan en leert mij op een liefdevolle manier mijzelf (met al mijn talenten en gebreken) te ontmoeten. Met mildheid en zonder oordeel. Het biedt mij zoveel, dat ik mijn schilderingen inmiddels durf te delen met belangstellenden en dat leidt dan weer tot waardevolle ontmoetingen en bijzondere connecties. Samen kunst ècht kunnen delen is kunnen raken en geraakt durven worden. Is dat niet prachtig?!